A whale of a time

Voordat we doorrijden naar de volgende bestemming, gaan we vandaag eerst terug naar Fisherman's Wharf in Monterey voor de boottocht om walvissen te spotten. We melden ons bij Chris en mogen allemaal nog mee - we hadden gisteren voor vijf personen gereserveerd, maar na een nachtje slapen heeft iedereen bedacht om mee te gaan. Gezellig! 

Het duurt nog een half uur voor de tocht daadwerkelijk begint, dus Chris laat ons eerst een aantal filmpjes zien van eerdere boottochten waarbij ze walvissen spotten en vissen vingen. Ook vertelt hij dat er gisteren voor de kust 53 witte haaien zijn gespot. 'Maar ze komen niet dicht bij de kust toch?' vraagt Ed. 'Oh they do, they also swim in crowded and shallow water,' antwoordt Chris. *slik* Misschien maar goed dat Mauk niet kon surfen.

We gaan nog even een koffietje drinken, bij een on-Amerikaans zaakje, het is een combinatie van de schattige tuttigheid en de mooie theetjes uit Engeland en de heerlijke espresso en het fijne terras uit Italië. Het enige Amerikaanse eraan is dat de serveerster in een compleet lege zaak de koffie niet serveert aan tafel, maar van achter uit de zaak naar buiten schreeuwt: 'THREE DOUBLE ESPRESSO.' Wanneer we niet binnen 30 seconden binnen staan horen we opnieuw, nog iets harder en iets hoger: 'THREE DOUBLE ESPRESSOOOOOO.'

Dan kunnen we richting boot. Meteen worden we vrienden met een man die twee honden bij zich heeft. Of eigenlijk worden we vrienden met zijn honden. De boot vertrekt en meteen zien we al een aantal zeeotters die met elkaar spelen en zelfs een die op zijn rug drijft terwijl hij krab eet. Naast hem drijft een meeuw die verlekkerd naar de krab kijkt, hopend dat hij een vorkje kan meeprikken. Daarnaast bevindt zich een rots vol met zeehonden en als we daar voorbij zijn, gaan we de zee op.

Het water is redelijk rustig, maar alsnog gaat de boot flink op en neer. Wij beleven er vooral plezier aan, maar op het achterdek staat de man met de honden - inmiddels flink zeeziek - over te geven. In de tussentijd aaien en fotograferen wij zijn honden. Van de walvissen die we gaan zien, zal de man niets meekrijgen. Als we zo'n 4 mijl van de kust zijn, spotten we de eerste walvissen. Ondanks dat we hadden gehoopt dat ze iets dichter bij de boot zouden komen, ziet het er geweldig uit! We zien ze water spuiten, zien hun vinnen en hun staarten boven water komen. Op een gegeven moment zien we zelfs een walvis met zijn kop het water uitkomen als hij een school vissen ophapt en het water door zijn baleinen wegloopt. Na zo'n twee uur varen we terug naar de kust, de man met de honden ziet eruit als een vaatdoek, helemaal wit met een soort groene gloed over zich heen.

We eten nog wat gebakken vis op de pier en stappen in de camper. Over de Pacific Highway 1 rijden we via Big Sur naar Pismo Beach. De weg is zo kronkelig dat het ons eigenlijk zieker maakt dan de boottocht deze ochtend, maar we hebben prachtig uitzicht over de kust en de zee. Dan komen we aan op onze volgende camping in Pismo Beach. Het is een bijzonder park met allemaal campers naast elkaar aan verschillende straten, het lijkt wel een woonwijk. De grootste bussen staan hier, met de luifels uit, de Amerikaanse vlag op het dak en uitgebreide zitplaatsen - bijna als woonkamers - naast de bussen gecreëerd. 

Het mooie aan deze camping is dat we precies aan het strand staan. Voor het eten gaan we dus nog even over het strand lopen om onze benen te strekken en van de zonsondergang te genieten. We eten en borrelen naast en in de camper en gaan dan naar bed. Morgen alweer de laatste echte dag,  de laatste dagen gaan snel!